Λαϊκό κίνημα κατά της τροϊκανοκρατίας, του πολιτικού συστήματος και της μιντιοκρατίας

Η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (Σαββατοκύριακο, 10-11 Αυγούστου) έθεσε την παρακάτω ερώτηση σε πέντε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Νίκο Βούτσης, Δημήτρης Στρατούλης, Δημήτρης Κοδέλας, Άλκης Ρήγος, Ηλίας Χρονόπουλος):

 

"Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται το συντομότερο να κυβερνήσει εφαρμόζοντας στο ακέραιο το πρόγραμμά του. Τι κατά τη γνώμη σας θα έπραττε, τις πρώτες εκατό μέρες διακυβέρνησης, για την οικονομία (επανεκκίνηση παραγωγικότητας, ανεργία, χρέος, κρατικός δανεισμός, λειτουργία του κράτους), για το Δημόσιο (θα προσλαμβάνονταν, π.χ., νέοι υπάλληλοι, με ποια κριτήρια και από ποια κονδύλια θα πληρώνονταν), με τον πλουραλισμό και την ελευθερία του λόγου, με την Ευρώπη, την ΕΕ και την ΟΝΕ;"

Παραθέτουμε την απάντηση του Δημήτρη Κοδέλα:

 

Λαϊκό κίνημα κατά της τροϊκανοκρατίας

Είναι προφανές ότι η ερώτηση ανοίγει τέτοιο έυρος ζητημάτων που είναι αδύνατο να καλυφθούν στα πλαίσια μιας σύντομης απάντησης.

Η κατάσταση της χώρας, της κοινωνίας και της οικονομίας είναι τέτοια που δεν αρκούν εκατό μέρες και δεν επαρκεί η απαρίθμηση κάποιων μέτρων για τα οποία έχει ήδη δεσμευθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι μια μεγάλη ριζική πολιτική αλλαγή, μια λαϊκή μεταπολίτευση. Και οι μεγάλες αλλαγές, ειδικά σε συνθήκες κοινωνικής καταστροφής, υποθήκευσης και αποικιοποίησης της χώρας, δεν είναι υπόθεση μόνο ενός κόμματος ή μιας δέσμης μέτρων αλλά απαιτούν μια μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση ώστε να γίνουν εφικτά αυτά που σήμερα φαντάζουν δύσκολα.

Ένα λαϊκό ρεύμα που θα δώσει ώθηση και θα στηρίξει μια σύγκρουση με την τροϊκανοκρατία, με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και την διαπλεκόμενη μιντιοκρατία. Η προστασία της κοινωνίας από την ανθρωπιστική κρίση, την φτώχεια και την ανεργία, η εξασφάλιση των βασικών (στέγη, τροφή, ρεύμα, κλπ) για όλους , η παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου, η πραγματική δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, μια νέα θέση της χώρας, είναι κεντρικά ζητήματα όχι μόνο άμεσων μέτρων αλλά μιας συλλογικής πορείας επιβίωσης και αξιοπρέπειας, ριζικά διαφορετικής από αυτήν που επιφυλάσει η Μέρκελ και εκτελεί πιστά το χρεοκοπημένο πολιτικό κατεστημένο.

Θα ήθελα όμως να σταθώ ειδικότερα σε δύο σημεία της ερώτησης.

Το πρώτο είναι η αναφορά στον “πλουραλισμό και την ελευθερία λόγου”. Ξενίζει το ότι τίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ η ερώτηση αυτή, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει κουρελιάσει το Σύνταγμα, έχει στείλει στην επιστράτευση τη “μισή” κοινωνία, έχει αναγάγει σε μοναδική “ελευθερία” την απαίτηση των επιτρόπων της τρόικας για δυστυχία και πόνο, ενώ βομβαρδίζει για τον δήθεν μονόδρομο της μνημονιακής καταστροφής και τη ματαιότητα της προσπάθειας να αλλάξουμε τη “μοίρα” της μετατροπής σε λαό-παρία. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ είναι για πραγματική ελευθερία και πραγματική Δημοκρατία, αίτημα που αναβλύζει από τις λαϊκές κινητοποιήσεις της τελευταίας τριετίας.

Το δεύτερο σημείο είναι αυτό που τίθεται από τις πρώτες λέξεις της ερώτησης ως “υπόθεση”. Αυτή η υπόθεση της απαλλαγής από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση είναι που πρέπει να γίνει το συντομότερο πράξη. Για να επιτευχθεί, χρειάζεται η ενεργή παρέμβαση του λαϊκού κινήματος, των εκατοντάδων χιλιάδων που ζουν το μαύρο παρόν της ανεργίας, των απολύσεων, των λουκέτων, της κατάρρευσης της υγείας και της παιδείας, χρειάζεται η συγκρότηση ενός πολιτικού ρεύματος ανατροπής και διεξόδου. Το παραπάνω ορίζει συγκεκριμένα καθήκοντα και για το ΣΥΡΙΖΑ. Η συμβολή μας σε αυτή την ανάγκη είναι το πρώτο μέτρο που πρέπει να πάρουμε.